Echter, daar sta je dan... Je houd enorm van je partner, hebt het goed samen en er is feitelijk geen reden om op welke manier dan ook te twijfelen aan het feit dat jullie samen oud gaan worden. Echter je hoofd gaat tekeer als een wilde. Vlinders hebben bezit genomen van je maagstreek, concentratie is ver te zoeken en alle andere symptomen die bij verliefdheid horen stapelen zich op. Je gelooft je eigen oren niet. Je ben verliefd!!
Ja maar dat kan helemaal niet, ik hou toch van mijn partner, er ontbreekt me aan niets! En toch gaat dat verliefde gevoel maar niet weg. het heeft zich in korte tijd goed vast genesteld in je hele hebben en zijn.
Je gaat bij jezelf te raden hoe hiermee om te gaan. Er zijn een aantal opties die de revue passeren.
1) Ik hou het voor mezelf, want dit gaat wel over... toch?
2) Ik ga dit gevoel verder ontdekken, maar hou het voorlopig voor mezelf.
3) Ik ga dot bespreekbaar maken met mijn partner. met alle risico's vandien.
Zo zijn er vast nog wel een paar te benoemen, maar allemaal zijn ze voor je gevoel niet de juiste.
Je wil helemaal niet dat het over gaat, het voelt fijn, goed weer verliefd te zijn en voor je gevoel is er niets aan de band tussen jou en je partner veranderd, dus laten we optie 2 gaan bekijken.
Nee... dat is niet de juiste. Je bent tenslotte open en eerlijk tegen elkaar, maar dit is toch wel heel glad ijs waar je opstaat. Een verkeerde beweging en jullie liggen beide om. Einde relatie is een denkbare uitkomst. Nee dan toch maar optie 1, of toch 3?
Optie 3 is misschien wel net zo gevaarlijk. Je gaat namelijk tegen je partner vertellen dat die niet de enige is waar je gevoelens voor hebt, zoals je die in het begin van je relatie ook had. Je zit in een achtbaan van emoties en er lijkt geen einde aan de rit te komen.
De beste optie is in mijn ogen toch nog steeds de laatste. Eline zei pakkend als reactie op twitter: Als je al niet eerlijk kunt zijn tegen de mensen waar je van houdt.....
Daar heeft ze natuurlijk helemaal gelijk in. Als dat al niet meer kan, dan is het einde zoek.
Maar ga er maar aanstaan: je hebt geen idee dat wat jij voelt een naam heeft. Dat er meer mensen zijn zoals jij die van meerdere mensen tegelijk houden en een meervoudige relatie erop nahouden.
Je loopt dagen in je hoofd het gesprek wat je wil gaan voeren te herhalen. De openingszin is bij dit gesprek misschien wel de meest belangrijke die je ooit gaat zeggen.
Lieverd ik moet je iets vertellen.. Nee dat zet gelijk een toon.
Lieverd luister eens, ik wil iets net je bespreken... maakt het ook gelijk zo zwaar misschien.
Lieverd weet je dat we laatst.. en dat we toen die-en-die hebben gezien... gevaarlijk!.. neuh kan wel.
Je komt met een goed verhaal in je hoofd thuis en gaat ervoor zitten.
Je relaas begint en dan is het afwachten en hopen dat alles wat je zegt er goed uitkomt en dat je het niet te bedriegend over laat komen. Eerlijk zijn is moeilijk soms, zelfs in een relatie die rotsvast is en wel tegen een stoot kan. Je kan wel aardig inschatten hoe je partner ermee over weg zal kunnen gaan, maar dat hangt volledig af van hoe je het brengt.
De kogel is door de kerk en de balans kan worden opgemaakt.
Een doorgewinterde polyamorist zal je adviseren altijd en overal open over te zijn.
Eerlijkheid en vertrouwen zijn de hoeksteen zei ik al, en dat is ook zo.
Maar eerlijkheid en openheid zijn vaal wel een loei zware hoeksteen die als een juk om je nek kan hangen.
Toch is mijn advies zo open en eerlijk te zijn als je maar kan.
Wel alles vertellen de eerste keer, als zijn het maar de grote lijnen van je gevoel.
De details komen wel, of niet. Maar hou altijd in gedachte dat het respect wat je voor je partner hebt ook inhoud dat je die ten alle tijden een keuze moet laten.
Kan en wil je partner verder met je deze weg gaan bewandelen, of moeten er concessies gedaan worden aan jou kant om dit tot een succes te maken.
Waarschijnlijk wel, de hoofdprijs kan je niet gelijk winnen in deze loterij. En misschien krijg je alleen een troostprijs.
Mocht je het geluk hebben dat je partner openstaat voor je gevoelens kan ik je nog maar twee dingen adviseren. Handrem aantrekken en gaan genieten.
Handrem aantrekken? yep, alles proberen rustig aan te doen. niet gelijk weekeinden weg willen met je tweede liefde. Bouw het kalm aan op. Iedereen moet wennen, en ja jij ook! Voor iedereen is het niet en die gevoelens moeten allemaal een plaats krijgen, Dat heeft tijd nodig. Soms veel tijd.
Die tijd moet je nemen, maar vooral geven! Ga niet over grenzen van de ander heen, dat richt onherstelbare schade aan.
En vergeet niet boven alles: Eerlijk duurt het langst!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten